راسو:
راسویان خانواده ای از رده پستانداران و راسته گوشت خوارسانان هستند. این خانواده زیستی شامل انواع راسو، قاقم، سمور، سمور آبی، گورکن، رودک عسل خوار، ولورین و مینک می شود. راسویان از نظر تعداد گونه ها متنوعترین گروه پستانداران است و اعضای آن نیز هم از نظر جثه و ساختار بدنی و هم از نظر رفتاری تفاوتهای قابل توجهی با یکدیگر دارند. راسوسانان بیشتر گوشتخوارند اما برخی از آن ها از غذاهای گیاهی هم می خورند. ساختمان دندانها در آن ها مشابه نیست اما تمام آن ها دندانهایی مناسب گوشتخواری دارند. برخی از راسوسانان بسیار باهوش هستند. رودک عسل خوار و سمور دریایی از معدود جانوران غیر نخستی سانی هستند که از ابزار استفاده می کنند. سمورهای دریایی معمولاً یک سنگ را همراه خود حمل می کنند تا پوسته صدف های دریایی را بشکند. بسیاری از راسوسانان از شجاعت و بی باکی و خوی درندگی شگفت انگیزی برخوردارند که موجب می شود به شکارهای بسیار بزرگتر از خود حمله کرده و در مقابل حیوانات شکارچی بسیار بزرگتر از خود دفاع کنند. برخی از آن ها متابولیسم بالایی دارند و به همین دلیل باید به سرعت غذا بخورند. همین باعث می شود تا آن ها علاقه زیادی به کشتار اضافه و ذخیره کردن غذا داشته باشند. این رفتار لقب حریص و دله را برای آن ها همراه داشته است. برای مثال در ایران سمورها را با نام «دله» می شناسند و نام علمی ولورین نیز Gulo به معنی حریص یا دله است.


راکون:
راکون پستانداری میان جثه و بومی آمریکای شمالی است. راکون بزرگترین عضو خانواده خرسکیان است و 40 تا 70 سانتیمتر طول و 3ر5 تا 9 کیلوگرم وزن دارد. خز خاکستری آن با کرک های متراکم حفاظت خوبی در مقابل سرما برایش فراهم می کند. این حیوان همه چیزخوار و عمدتاً شب گرد است. حدود 40 درصد غذای آن از بی مهرگان، 33 درصد گیاهان و 27 درصد مهره داران تامین می شود. زیستگاه اصلی راکون جنگل های برگریز و جنگل های مختلط پهن برگ و مخروطی است اما انطباق پذیری بالای آن موجب شده تا به مناطق کوهستانی، تالاب های ساحلی و شهرها نیز ورود پیدا کند. راکون ها دوره بارداری 65 روزه دارند و دو تا پنج توله می زایند. هرچند در اسارت تا بیست سال هم عمر می کنند اما در حیات وحش میانگین عمر آن ها 1ر8 تا 3ر1 سال است.