مرغ عشق برای اولین بار در اواخر سال 1700 میلادی به صورت گله های وحشی در استرالیا مشاهده شد که تعداد پرنده ها در این گله ها به هزاران قطعه می رسید. نام انگلیسی مرغ عشق «باجریگار» از کلمه بومی buderijour گرفته شده است که این لغت در زبان بومیان استرالیا به معنی «غذای خوب» می باشد و شاید علت این تسمیه بدان جهت بوده است که وجود این پرنده در منطقه ای دلیل وفور نعمت و غذای فراوان در آن منطقه بوده است، زیرا که این پرنده در شرایط مناسب غذایی به شدت زاد و ولد نموده و گله های بزرگی به وجود می آورد.
این پرنده برای اولین بار در سال 1805 توسط «جورج شاو» مدیر جانورشناسی موزه طبیعی بریتانیا شناسایی شد و در سال 1832 طبیعی دان «موزه لینه» که «یوهان واگلر» نام داشت توضیحاتی دربارهٔ مرغ عشق منتشر کرد. در سال 1840 میلادی، زیست شناسی به نام «جان گولد» این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتی های زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتی ها مرغ عشق ها را در دسته های چند ده هزارتایی حمل می کردند. در طول سفر چند هفته ای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا می رسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. در سال 1846 برای اولین بار وارد کشور فرانسه شد و هشت سال بعد یعنی در سال 1854 طبیعی دان فرانسوی «جان دلون» مقاله ای در خصوص تکثیر، تغذیه و نگهداری مرغ عشق منتشر کرد.
در سال 1859 نویسنده آلمانی «کارل بوله» در نشریه پرنده شناسی آلمان مقاله مفصلی دربارهٔ مرغ عشق منتشر کرد. از نوشته های «بوله» چنین بر می آید که مرغ عشق در آن زمان در تمامی شهر های بزرگ آلمان به عنوان حیوان خانگی رایج بوده است و بنا به گفته او مرغ عشق برای اولین بار در سال 1855 درشهر برلین آلمان توسط «گرفین شورین» تکثیر یافت. مرغ عشق از سال 1860 به بعد در تمامی باغ وحش های آلمان وجود داشته و با موفقیت تکثیر و پرورش یافته است. طی 50 سال، واحد های عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این پرنده کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می کردند. در اواخر قرن نوزدهم واردات مرغ عشق به ارقام غیرقابل تصوری رسید. بنابر نوشته های «دبراسای» تنها در سال 1894 واردات پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر یک میلیون و دویست هزار قطعه بوده که در آن، واردات مستقیم به انگلستان و آلمان منعکس نشده است و از زمانی که وارد ایران شدند بسیار مورد توجه دوستداران پرنده ها فرار گرفتند.
همین حالا به جامعه حامیان حیوانات و طبیعت «مای ملو» بپیوندید و ما را در این مسیر زیبا همراهی کنید. برای شروع اینجا کلیک کنید.
مرغ عشق اهلی را در حالت کلی می توان به 2 گروه انگلیسی و معمولی تقسیم کرد که نژاد انگلیسی دو برابر بزرگتر از نژاد معمولی آن است. مرغ عشق اهلی از همنوعان وحشی خود بزرگ تر است. طول بدن نوع وحشی در طبیعت حدود 18 سانتیمتر می باشد. عمر مرغ عشق اهلی بین 5 تا 10 سال هست، البته در مواردی تا 17 سال و بیشتر هم گزارش شده. نوع انگلیسی عمر کوتاهتری نسبت به نوع ساده دارد و به طور متوسط بین 4 تا 6 سال عمر می کند.
آمار دقیقی در مورد طول عمر نوع وحشی در طبیعت در دسترس نیست.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی می باشد، ولی اگر چند رنگ باشد همه رنگ ها طبیعی به نظر می رسد انتهای پشت سینه و شکم سبز می باشد. پشت سر او آبی است. بالای شانه و روی بال ها زرد همراه با خط های سیاهی به صورت موجی می باشد. دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیره اند. پر های دم سبز بوده و دارای نوار زردی می باشد. صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در انتهای صورتش لکه های بنفشی که ریش نامیده می شود وجود دارد. پلک ها بسیار نازک هستند و از سمت پایین به بالا جمع می شوند. نوکش مانند طوطی سانان است و گاهی نوکش مانند طوطی ها امکان نارنجی شدن دارد؛ و نوک پایینی کوچکتر از بالایی می باشد.
تخمین سن
می توان برحسب نشانه هایی از قبیل اندازهٔ جثه، رنگ پا ها (که در مرغ عشق های بالغ تیره تر و نسبتاً آبی تیره است، اما در باجی های جوان صورتی و روشن است) , خطوط روی بالای سر و نیز صورت (که هرچه سن مرغ عشق های معمولی و نه نوع هلندی، بیشتر شود این خطوط به تدریج محو می شوند) و نیز از روی چشم مرغ عشق (که هرچه سن بالاتر باشد حلقهٔ سفیدی دور چشم ایجاد می شود که هرچه چشم سیاهی کوچکتری داشته باشد سن مرغ عشق بالاتر و نسبتاً بالغ تر است) , سن مرغ عشق را تخمین زد.
توانایی صحبت کردن
مرغ عشق قادر به تقلید کلمات هست. قدرت فراگیری سخن گفتن در مرغ عشق از بسیاری از طوطی سانان دیگر از جمله عروس هلندی قوی تر هست. برای آموزش دادن یک مرغ عشق به تقلید صدا ها و کلمات باید توجه داشت که اولاً مرغ عشق جوجه باشد و دوما باید تنها نگهداری شود. مرغ عشق بهترین پرنده سخنگو در میان طوطی ها است که قادر به آموختن آسان کلمات، عبارات و سوت زدن است. آن ها میتواند بیش از 1700 کلمه را به صورت پشت سرهم تکرار کند. نر ها بهتر حرف میزنند با این وجود ماده ها میتوانند کلمات کمتری را بیاموزند، ولی بهتر سوت بزنند. در یک ویدیوی می توان توانایی مرغ عشق به تکلم با زبان گیلکی را یافت.
رفتار شناسی مرغ عشق
مرغ عشق پرنده ای هوشمند و کمی مدهوش است و از بازی کردن خیلی لذت می برد. مرغ عشق ماده علاقه زیادی به جویدن اجسامی مانند پلاستیک های نرم دارد . مرغ عشق علاقه زیادی به همبازی شدن با آدمی دارد که او را اذیت نکند. این پرنده قادر به تقلید صدا و سوت زدن است. مرغ عشق خیلی زود اهلی شده و به خانه خو می گیرد. کمی دشوار، ولی با مدتی کار کردن با مرغ عشق بالغ می توان به آن یاد داد که روی انگشت بنشیند. البته هیچ گاه نمی توان یک مرغ عشق بالغ را به اندازهٔ یک مرغ عشق جوجه اهلی کرد و آموزش داد. اگر تصمیم گرفتید تا برای مرغ عشق خود جفت تهیه کنید، بهتر است که پرنده جدید را ابتدا در قفس های مجزا، ولی کنار هم نگه دارید تا به هم عادت کنند. مرغ عشق ها پرنده هایی شجاع و بی عقل هستند و از کنجکاوی های بجا و به موقع نمی ترسند، به قدری که اگر با پرنده دیگری که بزرگ تر از خودشان است {مثلاً عروس هلندی} در یک مکان نگهداری شوند ممکن است به پرنده دیگر حمله کرده و او را زخمی کنند. همچنین قیاس از نوع شنیداری و توان شنوایی میان مرغ عشق و عروس هلندی نشان دهنده ی این است که توانایی مرغ عشق برای شنیدن امواج و صدا ها و همچنین تقلید و تکرار آن ها بسیار بالاتر از عروس هلندی است!
تولید مثل مرغ عشق
توجه شود که انتظار تولیدمثل از بیشتر مرغ عشق های موجود در بازار بعد از حداقل سنِّ 4 ماهگی ممکن است. در طبیعت شروع تخم گذاری مرغ عشق در آغاز فصل بارندگی می باشد. این پرنده خود می تواند ماه ها با آب کم زندگی کند، اما علت اینکه تمایل شدیدی برای تخم گذاری در فصل بارندگی دارد این است که برای پرورش جوجه های خود نیاز به آب دارد. این پرنده لانه سازی نمی کند بلکه از سوراخ های موجود بر روی درختان اکالیپتوس استفاده می کند؛ و برای پر کردن کف لانه از پوسته خود درخت استفاده می کنند. حتی در صورتی که درختان زیادی در ناحیه موجود باشد تمام جفت های یک گروه (گروه ها معمولاً 10 تا 50 تایی هستند) روی یک درخت تخم گذاری می کنند. پرنده ماده 2 تا 6 تخم می گذارد و به مدت 18 تا 21 روز بروی آن ها می خوابد.
تغذیه مرغ عشق
ارزن درشت مهم ترین خوراک مرغ عشق ها محسوب نمی شود و تنها در فصول معینی از سال در زیستگاه این پرنده ها در استرالیا می روید و این پرندگان باقی سال را از تخم خشک سایر گیاهان تغذیه می کنند. اما در اسارت به عنوان یک مخلوط دانه خوب، می توان از ارزن، کتان و هفت تخم با نسبت های توصیه شده استفاده کرد ونیز باید علاوه بر آن رژیم غذایی به صورت ذیل را برای ایشان مهیا کرد:
شیوه نگهداری مرغ عشق
بهتر است مرغ عشق ها به صورت بیش از یک جفت نگه داری شوند. مرغ عشق به محیط اطراف خود خو می گیرد و نباید جای قفس پرنده را تغییر داد. قفس پرنده باید جایی باشد روشن و تا حد ممکن ساکت؛ و در محل های پر رفت وآمد و پشت پنجره که نور آفتاب دایم به آن ها بتابد محل مناسبی نیست، زیرا اگر مرغ عشق زیاد زیر نور آفتاب بماند سکته می کند. درصورت مهیا بودن شرایط، ماهی سه بار پرواز در محیط خانه یا محل بسته نگهداری به شدت توصیه می شود. قفس پرنده باید در بالا باشد تا پرنده به همه چیز مسلط باشد و احساس ترس نکند. اگر مثلاً قسمتی از قفس رو به دیوار باشد به طوری که مرغ عشق از پشت خود خیالش راحت باشد بسیار برای او مناسب خواهد بود. کف قفس را با شن مخصوص پرندگان یا روزنامه غیر رنگی (رنگ استفاده شده در چاپ روزنامه برای پرنده مضر است) بپوشانید و حداقل یکبار در هفته آن را تعویض کنید.
در قفس باید میله هایی به قطر 2ر5 تا 3 سانتیمتر قرار داده شود تا مانع ابتلای پرنده به بلندی ناخن شود. همچنین باید در قفس از شاخه درختان نیز برای نشستن پرندگان استفاده شود. مرغ عشق برای اینکه منقارش بیش از اندازه بلند نشود باید همیشه با آن کار کند، وجود شاخه درختان در قفس باعث می شود مرغ عشق با نوکش آن ها را بکند. این شاخه ها باید دایماً عوض شوند.
ظروف آب و غذای مرغ عشق ها نیز نباید زیاد تعویض کرد، زیرا به آن ظرف عادت می کنند و از ظرف جدید ممکن است بترسند و این باعث گرسنگی آن ها بشود. در صورت تمایل به نگهداری بیش از یک جفت مرغ عشق در یک قفس باید حتماً به این موضوع اشاره شود که هر جفت مرغ عشق برای داشتن بهترین بازده برای زندگی به فضایی معادل یک مکعب با اضلاع 50 سانتی متر نیازمند می باشند و در صورت داشتن فضایی کم تر از این حدود بی شک میان جفت ها درگیری بر سر قلمرو زیستی پیش خواهد آمد. البته اگر آن ها را با جوجه هایشان (جوجهٔ 2 ماه به بالا) دریک قفس بیناندازید به جان یکدیگر افتاده و ظرف 3 الی 4 روز یکدیگر را می کشند.
منبع: خبرگزاری میزان [لینک]
بینی