درست است که ایران به کمربند استوایی (گرم) کره زمین نزدیک تر از قطبین است، ولی این به این معنا نیست که گرمی معمول هوا در ایران، اثر گرمایش زمین را به ما گوشزد نمی کند. 

اقیانوس ها "مخازن کربن" طبیعی هستند، به این معنی که مقادیر زیادی دی اکسید کربن را جذب می کنند و از رسیدن آن به جو فوقانی جلوگیری می کنند.  افزایش دمای آب و غلظت دی اکسید کربن بالاتر از حد معمول، اقیانوس ها را اسیدی تر می کند.  اقیانوس ها در حال حاضر تغییرات گسترده ای را با گرم شدن 1 درجه ای تجربه می کنند و انتظار می رود که دمای آن ها به استانه بحرانی  1.5 درجه سانتی گراد و بالاتر برسد. پیش بینی می شود که صخره های مرجانی در دمای 1.5 درجه سانتیگراد 70 تا 90 درصد کاهش یابند.  با گرم شدن 2 درجه سانتی گراد تقریباً تمام صخره های مرجانی از بین می روند.  این فقط یک تراژدی برای حیات وحش نیست: حدود نیم میلیارد نفر به ماهی های صخره های مرجانی به عنوان منبع اصلی پروتیین خود متکی هستند.

 جنگل ها دی اکسید کربن، گاز اصلی مسیول گرمایش زمین را جذب می کنند و به تنظیم آب و هوای کره ما کمک می کنند.  آنها همچنین خانه گونه های گیاهی و جانوری بی شماری هستند.  تاثیرات گرمایش زمین بر انواع مختلف جنگل ها متفاوت است.  جنگل های شمالی زیر قطب شمال احتمالاً به شدت خیلی زود تحت تاثیر قرار می گیرند و با افزایش دما، خطوط درختان به تدریج به سمت شمال عقب نشینی می کند.  در جنگل های استوایی مانند آمازون، جایی که تنوع زیستی فراوانی وجود دارد، حتی سطوح متوسط تغییرات اقلیمی می تواند باعث سطوح بالایی از انقراض شود.  وقتی مناطق وسیعی از جنگل ها چه به توسط گرمایش زمین و یا جنگل زدایی تخریب شوند، برای گونه های محلی و جوامعی که به آنها متکی هستند فاجعه بار خواهد بود. به عنوان مثال،  درختان در حال مرگ ذخایر دی اکسید کربن خود را ساطع می کنند و به گازهای گلخانه ای اتمسفر می افزایند و ما را در مسیر گرمایش زمین قرار می دهند.
 همین حالا به جامعه حامیان حیوانات و طبیعت «مای ملو» بپیوندید و ما را در این مسیر زیبا همراهی کنید. برای شروع اینجا کلیک کنید.

تغییرات آب و هوایی معمولا از طریق سیل و خشکسالی بر سیستم های آبی جهان اثر می گذارد.  هوای گرم تر می تواند محتوای آب بیشتری را در لایه های بالایی خود نگه دارد، که الگوهای بارندگی را شدیدتر می کند.

رودخانه ها و دریاچه ها آب آشامیدنی مردم و حیوانات را تامین می کنند و منبع حیاتی برای کشاورزی و صنعت هستند.  ذخایر آب شیرین در سراسر جهان در حال حاضر تحت فشار بیش از حد ناشی از مصرف بی رویه، سدسازی، آلودگی، گل و لای و گونه های مهاجم هستند.  تغییرات آب و هوایی مشکل را تشدید می کند و این را بدتر می کند.  خشکسالی شدید و سیل شایع تر خواهد شد و باعث کوچ ها و جنگ های خونینی خواهد شد.

در مناطق کوهستانی، ذوب شدن یخچال ها بر اکوسیستم های آب شیرین تاثیر می گذارد.  یخچال های هیمالیا رودخانه های بزرگ آسیایی مانند یانگ تسه، زرد، گنگ، مکونگ و سند را تغذیه می کنند.  بیش از یک میلیارد نفر برای آب آشامیدنی، بهداشت، کشاورزی و برق آبی به این یخچال ها متکی هستند.

سخن پایانی، در صورتی که در ایران به بحث گرمایش زمین توجه نشود، در آینده ای نه چندان دور می بایست خود را برای حمله به دیگر ملت ها و یا حمله دیگر کشورها به ایران برای بدست آوردن منابع آبی آماده کنیم و این از خطر بسیاری از بازی های سیاسی فعلی محتمل تر، بالقوه تر و خطرناک تر است.