پژوهشگران آمریکایی با بررسی یک گونه سنجاب دریافتند که این حیوانات می توانند روند پیری را طی دوره خواب زمستانی متوقف کنند.

گروهی از زیست شناسان "دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس" (UCLA) در بررسی روی "مارموت های شکم زرد" (yellow-bellied marmots) دریافته اند که این سنجاب های بزرگ می توانند طی هفت تا هشت ماه که در لانه های زیرزمینی خود به خواب زمستانی می گذرانند، روند پیری را متوقف کنند.

این پژوهش که برای نخستین بار، روند پیری را در میان مارموت ها مورد بررسی قرار داده است، نشان می دهد که پدیده ضد پیری هنگامی که حیوانات به دو سالگی یعنی سن بلوغ جنسی خود می رسند، آغاز می شود.
 همین حالا به جامعه حامیان حیوانات و طبیعت «مای ملو» بپیوندید و ما را در این مسیر زیبا همراهی کنید. برای شروع اینجا کلیک کنید.

پژوهشگران، نمونه های خون مارموت ها را که طی چندین تابستان و زمانی که این حیوانات روی زمین فعال هستند، جمع آوری شده بود، بررسی کردند تا مدل های آماری بسازند که به آن ها امکان می دهد تا آنچه را که طی خواب زمستانی رخ داده است، ارزیابی کنند. آن ها پیری بیولوژیکی مارموت ها را براساس آنچه به عنوان تغییرات اپی ژنتیکی شناخته می شود، ارزیابی کردند.

"گابریلا پینهو" (Gabriela Pinho)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: نتایج پژوهش ما نشان می دهند که پیری اپی ژنتیکی اساسا طی خواب زمستانی متوقف می شود. ما دریافتیم که سن اپی ژنتیکی مارموت ها طی فصل فعال افزایش می یابد، اما طی خواب زمستانی متوقف می شود و در فصل فعال بعدی به افزایش ادامه می دهد.

به گفته پژوهشگران، این فرآیند به توضیح این که چرا میانگین طول عمر یک مارموت شکم زرد بیشتر از آن چیزی است که از وزن بدنش انتظار می رود، کمک می کند.

خواب زمستانی، یک سازگاری تکاملی است که به حیوانات امکان می دهد تا در محیط های فصلی خشن که در آن ها غذا وجود ندارد و دما بسیار پایین است، زنده بمانند. در میان پستانداران کوچک مانند مارموت ها، خواب زمستانی رایج است.

خواب زمستانی مارموت ها به طور متناوب بین دوره های سرکوب متابولیک که یک یا دو هفته زمان می برد و دوره های کوتاه تر افزایش متابولیسم که معمولا کمتر از یک روز زمان می برد، رخ می دهد.

"دنیل بلومستاین" (Daniel Blumstein)، استاد زیست شناسی تکاملی در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس گفت: طی سرکوب متابولیک، تنفس این حیوانات کند می شود و دمای بدن آن ها به طور چشمگیری کاهش می یابد؛ تا جایی که احساس سرما می کنند.

علاوه بر این، آن ها مقدار کمی انرژی مصرف می کنند و حدود یک گرم چربی در روز می سوزانند. پینیو خاطرنشان کرد: این امر برای یک حیوان 5000 تا 6000 گرمی، موضوع مهمی نیست. این کار به آن ها امکان می دهد تا در مصرف انرژی صرفه جویی کنند و برای مدت طولانی بدون غذا زنده بمانند.

مارموت ها طی فصل تابستان، غذای زیادی می خورند و وزن خود را دو برابر می کنند تا چربی کافی برای زنده ماندن در دوره خواب زمستانی بعدی داشته باشند.

به گفته پژوهشگران، همه این شرایط مرتبط با خواب زمستانی از جمله کاهش مصرف غذا، دمای پایین بدن و کاهش متابولیسم، برای مقابله با روند پیری و افزایش طول عمر شناخته شده هستند. آن ها باور دارند که به تاخیر افتادن پیری احتمالا در سایر پستاندارانی که به خواب زمستانی می روند نیز رخ می دهد، زیرا تغییرات مولکولی و فیزیولوژیکی مشابه هستند.

پینهو گفت: این پژوهش نشان می دهد که فرآیند های بیولوژیکی دخیل در خواب زمستانی براساس وزن بدن، سهم مهمی در طول عمر طولانی تر از حد انتظار دارند.

بلومستاین گفت: این واقعیت که ما می توانیم کاهش پیری را طی خواب زمستانی در یک جمعیت وحشی تشخیص دهیم، به این معناست که تاثیر خواب زمستانی بر کند شدن روند پیری، بسیار قوی است.

به گفته پژوهشگران، القای شرایط خواب زمستانی در انسان یا سلول های انسانی ممکن است مزایای زیست پزشکی داشته باشد. برای نمونه، برای حفظ اندام ها به منظور پیوند یا به عنوان بخشی از ماموریت های فضایی بلندمدت.

پینیو و همکارانش در این پژوهش، 73 مارموت شکم زرد ماده را مورد بررسی قرار دادند و هر دو هفته یک بار، نمونه خون آن ها را جمع آوری کردند و آن ها را به طور منظم مورد بررسی قرار دادند.

سن تقویمی مارموت ها براساس تاریخی که بچه ها برای نخستین بار از لانه های زایمان خود بیرون آمدند، محاسبه شد. پژوهشگران گفتند که تعیین سن مارموت های نر دشوار است، زیرا آن ها اغلب از یک منطقه به منطقه دیگر مهاجرت می کنند.

این پژوهش، در مجله "Nature Ecology & Evolution" به چاپ رسید.

منبع: ایسنا [لینک]